Bierliteratuur

Het moet een jaar of 12 geleden zijn dat ik erachter kwam dat er een wereld in bier te ontdekken viel, naast het standaard goudgele pils. Natuurlijk kende ik wel het Belgische ‘speciaalbier’, maar daar schonk ik nooit echt aandacht aan behalve als we met een paar vrienden naar café het Moortgat in Arnhem gingen.

Mede door het programma Tournée Générale en een bierproeverij op m’n werk werd ik getriggered om eens verder te kijken. En zo begon een ontdekkingstocht langs allerlei bierstijlen, landen, brouwerijen en smaken waar ik vandaag de dag nog steeds niet klaar mee ben. Bij deze ontdekkingsreis hoorde ook de trappistenbrouwerijen, en het verschil met abdijbieren. Al snel genoot ik van een Westmalle tripel, La Trappe blond of een Chimay blauw. Allemaal te koop in mijn lokale supermarkt en beschikbaar wanneer ik er zin in had.

Dat trappistenverhaal had toch iets magisch en exceptioneel authentieks, daar wilde ik meer van weten. Als Beer Geek vond ik dat ik alle trappistenbieren die er zijn geproefd moest hebben, en gelukkig ging dat, met uitzondering van Westvleteren, toendertijd redelijk eenvoudig.

Een tripje België met vrienden zorgde ervoor dat ik ook Westvleteren kon afstrepen van m’n lijstje. Maar toen gebeurde er in korte tijd ineens heel veel in trappistenland; Stift Engelszell werd in 2012 erkend als trappistenbrouwerij, Trappistenbrouwerij de Kievit in 2013 en Spencer in datzelfde jaar. Ik had altijd het idee dat de trappistenbrouwerijen al eeuwenlang meegaan en hier waren er ineens 3 bij.
Fantastisch natuurlijk, want de algemene bierwereld stond al op z’n kop door de craftbier revolutie, dus mijn hart maakte een sprongetje dat er in de trappistenbier-wereld ook zoveel gaande was. En nu had ik weer een nieuw lijstje om af te gaan vinken. De bieren die als eerste deze nieuwe trappistenbrouwerijen verlieten konden mij zeer bekoren, zo is er de Gregorius van Stift Engelszell, Spencer Trappist Ale, maar natuurlijk ook de Zundert 8.

Niet heel veel later kwam daar nog de Italiaanse trappistenbrouwerij Tre Fontane bij, die als eerste een bier uitbracht met Eucalyptus. Dat zag ik zeker niet aankomen. Aan dit nieuwe Italiaanse trappistenbier viel in eerste instantie niet te komen, of je moet serieus je portemonnee trekken. Een heuse hype ontstond er rond dit bier.
Een sprongetje in de tijd later en Spencer produceert geen bier meer, omdat ze niet konden concurreren tegen de vele brouwers die Amerika rijk is, loopt er geen monnik meer rond bij Achel, maar een ondernemer, wat ervoor zorgde dat Achel bier geen officieel trappistenbier meer is (maar waarschijnlijk net zo lekker), zag ik de monniken van de Koningshoeven een samenwerking aangaan met de rebellen van BrewDog en met de spijkerstofkoningen van G-Star (wel eens een habijt van denim gezien?? Ik nu dus wel), was ik laatst aanwezig bij de release van een nieuw bier van La Trappe in samenwerking met de abdij van Kleiburg; een tripel bier die gebaseerd is op de La Trappe tripel gecombineerd met de triple IPA van Kleiburg.

Je kunt zeggen wat je wilt van trappistenbier en hun monniken; je kunt ze misschien een stoffig imago vinden hebben, ze stil vinden staan in de tijd, niet meer van deze tijd.…whatever. Ik zeg: never a dull moment in trappistenland! En mijn bierhart maakt elke keer een sprongetje als er weer een nieuwtje is uit de trappistenbier-wereld.