1 februari 2021 - Rick Kempen.

Fijnzinnigheid - een heerlijk woord, proef het eens op de tong - kent enkele mooie synoniemen. Delicaat, fijngevoelig, precieus, subtiel en verfijnd zijn daar enkele voorbeelden van. Niet bepaald begrippen of classificaties die buitenstaanders (ik vermijd hier even het woord buitenlanders, om mij moverende redenen) als eerste zullen noemen als zij gevraagd worden ‘de Nederlander’ te beschrijven. Al eeuwenlang worden wij eerder gezien als lomp, onbehouwen en weinig fijnbesnaard - een nationaal karaktertrekje dat wij zelf zeer herkennen, maar dat wij eerder omschrijven met het eufemistische ‘direct’. “Wij zeggen waar het op staat, zodat daar verder geen misverstand over kan bestaan.” Dat laatste valt overigens zeer te bezien, maar daar gaat het nu niet over.

1 januari 2021 - Henri Reuchlin.

‘Heb je al wat moois uit je pen weten te persen?’, mailt de immer betrokken voorzitter van de Stichting Erfgoed Nederlandse Biercultuur als zachte reminder dat ik mijn column nog niet heb ingeleverd. ‘Iets van een epische blog’, legt hij de lat in deze ingekakte tijden nog wat hoger. Een epos, een verhaal van helden. Dat is misschien wel wat. En ik weet al precies over welke helden ik het wil hebben.

4 december 2020 - Marco Daane.

Nee, ik ga het niet hebben over de potsierlijke actie van de Gulpener Bierbrouwerij. Voor het geval u het gemist hebt: de Gulpener noemt haar populaire en kwaliteitsvolle lager Ur-Hop, die al sinds 2014 bestaat, ineens een IPA. Nee, het is geen IPA, zelfs geen ale (een bovengistend bier), maar de Gulpener doet nu dus alsof het dat wel is. Iets met consumenten die moeten denken dat ze een IPA brouwen, omdat dat tegenwoordig hoort.
Daar zou ik het inderdaad over kunnen hebben, maar dat doe ik niet. De Gulpener heeft vorige week ook (terecht) een koninklijke onderscheiding voor duurzaamheidsinitiatieven gekregen. En dat feestje wil ik niet bederven. Is het bovendien niet mooi om het jaar positief af te sluiten? Een blog van een van mijn collega’s inspireert me daartoe. Henri Reuchlin riep op een nieuwe Nederlandse biersoort uit te dokteren of te ontwikkelen. Een biersoort die we niet zomaar van de buren kopiëren (zoals IPA) maar die we echt Nederlands kunnen noemen. Een mooi initiatief, waarvoor ik bij deze het Overijssels wild zou willen nomineren. Dat is ook nog eens een biertype met enkele ondersoorten. En u moest eens weten wat erbij komt kijken. Lees en huiver.

1 november 2020 - Raymond van der Laan.

Wij Nederlanders zijn dol op kopiëren uit het buitenland. Kijk alleen al naar het aantal Halloween-feesten van Amerikaanse snit, St. Patrick’s Day-feesten van Ierse afkomst of Oktoberfesten van Beierse origine dat in ons land gevierd wordt. Als er een Amerikaanse tv-serie over iemand die onbedoeld president wordt op Netflix wordt vertoond, stelt het Nederlandse kabinet als de wiedeweerga een designated survivor in. Er is zelfs ooit een keer een ‘correspondentendiner’ geweest, ook al naar Amerikaans voorbeeld, waarin de minister-president als stand-up comedian een ongemakkelijk avondje moest doorstaan. Om over het publiek nog maar te zwijgen. Eindexamens op middelbare scholen worden opgesierd door de leerlingen een mal hoedje op te doen dat we kennen van tiener-tv-series, maar geen enkele historische grond heeft in ons land. Als het uit het buitenland komt is het goed, lijkt het devies te zijn. Het plaatst alle zwarte-piet-moet-blijven en soortgelijke eigen-cultuur-eerst opwinding in een opmerkelijk perspectief.