1 april 2020 - Marco Daane.
Elke ochtend denk ik dat ik uit een belabberde droom ben ontwaakt – maar na twee seconden ben ik alweer bij zinnen. Oh ja, het is echt: we leven met z’n allen in een Pandemie-Tijdperk, buiten waart een onberekenbaar virus rond. Meer dan van een beroerde droom heeft deze toestand overigens iets weg van een ongeïnspireerde, met weinig geld en slechte acteurs in elkaar geflanste B-film. Het is vergeefs zoeken naar de vaart van Outbreak met Dustin Hoffman of de monumentale grootsheid van I am Legend met Will Smith. Glansloos is het: we zitten thuis opgesloten, we volgen angstvallig cijfers (van het RIVM), we houden buiten schichtig in de gaten wat 1,5 meter is en we hebben geen idee hoe lang dit nog gaat duren.
Om nog maar niet te spreken van de ban op vermaak, zoals evenementen, reizen en de horeca. Bier drinken moet thuis, bij een potje scrabble met familie. Door een onzichtbaar wezen zijn de kroegen doodstil.