1 december 2024 - Henri Reuchlin.

Een paar jaar geleden ontvingen we als Nederlandse biersommeliers een groep Duitse vakgenoten op het Nederlands Bierproeffestival. Ze zijn stomverbaasd dat we zo’n bierfeest in een kerk kunnen organiseren. De verbazing wordt nog groter als ik even later vertel dat ik even naar een kroeg om de hoek moet gaan, om daar mijn stem voor de verkiezingen uit te brengen. Er is een stembureau gevestigd. Voor ons is een bierfestival in een kerk niets ongewoons. De Martinikerk was jarenlang gastheer voor het Bierfestival Groningen. Het moest op zaterdag strak opgeruimd zijn, om de dienst van zondag niet in de weg te zitten. Er zijn bierfestivals in kerken in Alkmaar, Amsterdam, Kampen en nog veel meer plaatsen. Het is een logische combinatie: je hebt een groot gebouw, dat een groot deel van het jaar leeg staat. Dat kost geld. Het ligt voor de hand om het kerkgebouw op andere dagen te verhuren om de kosten te drukken. De meeste festivals zijn in kerken die aan de dienst zijn onttrokken. Maar het Groningse voorbeeld laat zien dat dit niet het geval hoeft te zijn. Nederlanders zijn nu eenmaal graag dominee èn koopman. Voor de Duitse gasten voelt het heel onwerkelijk.

1 november 2024 - Puck Kerkhoven.

Een berichtje op Facebook dat me nou eens echt blij maakte:
'Hoera, mijn werkgever heeft eindelijk het licht gezien. Na jaren alleen de grote A... namen op tap te hebben gaan we nu (eindelijk) iets meer ‘craft’. Een tweetal X blikken staan in de koeling en de Drop Bock is aangesloten op de tap. Fijn bier hoor..... Niet je standaard bock, maar als je van drop houdt is dit zeker een aanrader.' Aldus een trotse medewerker.

1 oktober 2024 - Tim Castricum.

Op zoek naar een aansprekend onderwerp voor mijn eerste column bleek steeds weer dat wat mij het meest bezighoudt in het bierspectrum de algemene onwetendheid van de consument is. Er is vaker geschreven dat in het afgelopen decennium verschillende kleine brouwerijen het belang niet hebben ingezien van het educeren van de consument.

1 september 2024 - Raymond van der Laan.

Veel mensen gaan gebukt door het leven. Niet figuurlijk. Letterlijk. Hun wereld bestaat uit wat de online bubbel ze aanbiedt. Geen oog en oor voor de omgeving en de medemens, of het onverwachte, verrassende en afwijkende. Er wordt louter datgene geconsumeerd wat de algoritmes hen in hapklare brokken voorschotelen. Er lijkt geen ontsnappen mogelijk aan deze zelfverkozen onzichtbare gevangenis. Schuttingen als kasteelmuren rond dichtbetegelde Vinextuintjes, noise cancelling headsets, verslonsde omgangsvormen en verwaterd normbesef vlakken elk restje sociale cohesie uit. Gaat de wereld niet aan Artificial Intelligence of klimaatverandering ten onder, dan is het wel aan deze verbubbeling.