De evolutie van IPA
3 oktober 2021 - Rick Kempen.
Soms duurt het even voordat de cirkel rond is. Verleden jaar schreef mijn zeer gewaardeerde mede-blogger Raymond van der Laan, als rechtgeaard Nederlander op social media actief als ‘Bierafficionado’, een mooi blog op deze site onder de veelzeggende naam Nederland kopieerland. Ik heb lang op dit blog gekauwd, niet goed wetend of ik het er nou mee eens was of niet. Pas kort geleden viel een en ander op zijn plaats, met een proefpakket van Two Chefs Brewing. Maar eerst: terug naar Raymond.
“Wij Nederlanders zijn dol op kopiëren uit het buitenland”, zo luidde de eerste zin. Dat wordt gevolgd door enkele - voornamelijk op Amerika geënte - voorbeelden van ons kopieergedrag, een treffende opsomming overigens. En dan komt bier om de hoek kijken: “Waar het bier betreft is het al niet anders. In de 14e eeuw leerden we met hop brouwen van de Hamburgers. Vijf eeuwen later adopteerden we de manier van ondergistend bier maken van de Beierse brouwmeesters. Het moderne idee van IPA kwam uit de VS.” Raymond beëindigt dit deel van zijn blog met de vaststelling dat we wél biergeschiedenis hebben, maar geen echte cultuur, met een kloppend hart en een warm lijf - nee, handelaren zijn we, hooguit.
Een handelscultuur dus. Laat dat dan voor een kenmerkend deel onze biercultuur zijn - is daar iets mis mee? Gehandeld hebben wij Nederlanders altijd, gesjacherd voor mijn part, tot en met Moeder Natuur aan toe. Niet voor niets heet onze kunst om iedereen tevreden te maken ‘polderen’. Niet onbelangrijk: door dat handelen, dat ons overal op de wereld bracht, waren wij in de unieke positie om te zien wat her en der gebeurde. Dat gaf ons inzicht, hielp ons aanpassingen te doen aan ons zelf om aan lokale wensen en noden tegemoet te komen, waarna we met een goed gevuld beursje weer huiswaarts keerde. Daar zongen wij op zondag God’s lof, om de andere dagen van de week de grenzen van Zijn aanwijzingen op te zoeken - en af en toe te overschrijden.
Door dat reizen, en overal iets van waarde oppikkend, praktiseerden Nederlanders al het motto van The Round Table (vraag het Google), eeuwen voordat deze werd opgericht. “Adopt, adapt, improve”: overnemen, aanpassen, verbeteren. Boze tongen beweren dat het officieuze motto van Nederland ‘beter goed gejat dan slecht bedacht’ is: niet ‘ik zal handhaven’, maar ‘ik zal kopiëren tot ik stinkend rijk ben’. En dan vraag ik u wat daar mis mee is. Uw antwoord kan ik helaas niet horen.
We laten ons inspireren door anderen, dat klinkt al meteen een stuk fijner. Goede dingen hoeven niet alleen maar op een zompige zolderkamer te worden verzonnen. Dit brengt mij bij het proefpakket van Two Chefs Brewing, die ter ere van de IPA het ‘Evolution of IPA’-pack op de markt bracht. In hun eigen woorden: “Het is een ode aan de IPA, de meest populaire craft bierstijl en de bierstijl waar het allemaal mee begon voor Two Chefs Brewing. Wij hebben vier “klassieke” IPA stijlen gebrouwen, allen met een Two Chefs twist. We beginnen met de traditionele British IPA, daarna een gewaagde West Coast IPA, een gebalanceerde East Coast IPA en ten slot de hazy en juicy New England IPA. Met dit IPA kwartet kan je ervaren hoe de IPA in de loop der tijd is geëvolueerd qua hopsoorten en smaak!”
Kijk, daar houd ik van. Zoals Jesse ‘The Body’ Ventura al zei: ‘I only give credit where credit is due’ (vrij vertaald: ik geef alleen complimentjes wanneer deze verdiend zijn). Two Chefs brengt een ode aan de bierstijl die niet alleen de toortsdrager van de bierrevolutie is, en bewijst eer aan de inspiratie die hen ‘in de wereld bracht’. Wie de vier bieren geproefd heeft (waaronder ik zelf, en dit is geen reclameboodschap) ervaart proefondervindelijk hoe deze markante bierstijl zich heeft opgericht uit de dood, om vervolgens een soort van Hydra te worden - een veelkoppig monster. Een monster met smakelijke hoofden, dat dan weer wel. Maar dit terzijde.
Adopt, adapt, improve: The Evolution of IPA is wat mij betreft een briljante uitvoering van het kopieergedrag dat ons kleine landje groot gemaakt heeft. En stiekem ben ik daar best trots op. Laat dat nou iets zijn waar wij Nederlanders slecht in zijn: trots zijn op ons zelf. Op ons land, op onze prestaties op divers gebied. Op onze brouwers en hun bieren. Beter goed gejat dan slecht bedacht: beter lekker smakend en gejat dan zelf bedacht en ondrinkbaar. Darauf ein Bier.
